Familie Soutberg
Den Helder
 Woensdag 16 april 2008: Winkel–Hoorn–Schiphol–Newark  17 april

Gepland:

Ervaringen:

We staan op tijd op; het is een mooie frisse lente-ochtend. We krabben het ijs van de autoruiten, en dochter Karin zet ons af op station Hoorn.

Het is een typisch door-de-weekse dag, en de meeste reizigers zijn forensen. Alleen voor de trein naar Schiphol wachten wat mensen met grote koffers.

Tussen Hoorn en Purmerend zien we nog even Hollands polderlandschap op zijn best. De opkomende zon tekent scherp de silhouetten af van schapen op de dijk. Ik probeer maar niet een foto te maken recht tegen de zon in.

De trein arriveert op tijd op Schiphol, en omdat we al via internet hebben ingecheckt en alleen met handbagage reizen hebben we ruim de tijd om de juiste gate op te zoeken. De Airbus A319 van British Airways heeft wat vertraging, dus we zien hem aankomen bij de pier.

Voordat we kunnen landen op Heathrow moet de Airbus nog even in de wachtkamer. Op het schermpje met vluchtinformatie zien we hetzelfde als buiten: we vliegen een rondje. Voor de overstap is dat geen enkel probleem; we hebben volgens het vluchtschema meer dan drie uur de tijd, dus we houden genoeg over.

Als we eenmaal zitten in de Boeing 777 die ons naar Newark zal brengen installeert zich vóór ons een groot gezin: vader met pijpekrullen en een keppeltje, moeder en vijf kinderen, van baby tot een jaar of negen. De kinderen gedragen zich voorbeeldig, behalve het een na jongste: ze heeft duidelijk moeite met het afstaan van de “baby-plaats” en reageert zich af door vol overgave in huilen uit te barsten als haar iets niet zint. Er zijn meer Joodse families aan boord, en later zien we in een New Yorkse boekenzaak een hele etalage met boeken over Passover. Zouden ze voor Pascha op bezoek geweest zijn bij familie in Europa? De vlucht naar Newark verloopt probleemloos, en we arriveren zelfs iets vóór de geplande aankomsttijd. Het is wel prettig om het geraas van de luchtvoorziening in het vliegtuig achter ons te laten.De ambtenaar van de immigratiedienst beantwoordt min of meer aan de verwachtingen: er kan geen lachje af, en hij vraagt niet maar commandeert. Als we klaar zijn maant hij ons op te schieten want de volgende wacht. Het contrast met latere ontmoetingen met officials zal enorm blijken.

Op het vliegveld nemen we de Airtrain naar de vertrekplaats van de hotelshuttles, en al gauw zijn we bij ons eerste hotel, Best Western Newark Airport. Het ligt vlak bij de luchthaven in een industriegebiedje, dus als we nog even een luchtje scheppen zien we grote trucks materialen laden bij een groothandel in bouwmaterialen, en even verderop een aantal taxi's die hier wachten tot ze vanaf het vliegveld worden opgeroepen. Het hotel zit zo te zien in een renovatiefase: er ligt her en der constructiemateriaal en de kamer is aan een verfje toe. Wel schoon en een lekkere douche (als je eenmaal weet hoe de mengkraan werkt). We gaan maar naar bed. Even wennen aan het tijdsverschil, en morgen op tijd naar het station.