Familie Soutberg
Den Helder
30 april Donderdag 1 mei 2008: Portland, OR–Empire Builder  2 mei

Gepland:

Ervaringen:

Na alle indrukken van gisteren staan we op ons gemak op. Het motel heeft een uitstekend draadloos netwerk, dus ik werk ons reisverslag weer een stukje bij en we versturen wat e-mails. Dan checken we tegen twaalven uit, vlak voor tijd. De Shilo Inn ligt bij het Convention Center, en we hoeven maar een klein stukje te lopen naar de halte van de light rail die ons naar het centrum van Portland brengt.

We stappen uit in het centrum, maar met alle bagage bij ons hebben we geen zin om uitgebreid rond te kijken. Wel wandelen we naar Union Station in plaats van de bus te nemen, wat niet meer dan tien minuten in beslag neemt. Rond Union Station zijn overal mensen aan het werk aan de aanleg van een nieuwe light rail-verbinding. Het station zelf dateert weer uit de glorietijd van het passagiersvervoer per trein. Veel marmer en versieringen, en fraai groen eromheen. Omdat we slaapplaatsen hebben geboekt kunnen we op het vertrek van de trein wachten in de Metropolitan Lounge, met gratis koffie en frisdranken en bekleed meubilair.

In de Empire Builder hebben we een “family room” geboekt omdat die merkwaardigerwijs stukken goedkoper was dan een roomette. We hebben een bank over de hele breedte van de wagon tot onze beschikking, en zelfs als de bedden zijn uitgeklapt is er nog volop ruimte om te staan. Het onderste bed is trouwens luxueus breed, bijna een twijfelaar. Vanavond krijgen we een koud diner; deze constructie is nodig omdat de diner car die warme maaltijden verzorgt vertrekt vanuit Seattle, met het andere deel van de Empire Builder. De twee worden vannacht om een uur of twee samengevoegd in Spokane. De trein verlaat Portland in westelijke richting, buigt dan naar het noordoosten om via twee bruggen een bocht in de Columbia River af te snijden, en na een stop in Vancouver, WA, volgen we urenlang de Columbia naar het oosten; het koude diner smaakt uitstekend. Mount Hood, die gister achter de wolken verborgen bleef, is nu fraai zichtbaar.


Voordat de zon fraai ondergaat zien we nog een aantal vrachttreinen van de Union Pacific op de spoorlijn aan de overkant. Als we de eerste bergketen achterlaten wordt het landschap allengs droger, en tegen de tijd dat we naar bed gaan rijden we door eenzelfde soort landschap als we eerder zagen in het droge zuidwesten. De attendant klapt onze bedden uit en we gaan slapen, op weg naar het oosten.