Familie Soutberg
Den Helder
4 mei Maandag 5 mei 2008: Green Bay, WI–Milwaukee Airport–Chicago–City of New Orleans  6 mei

Gepland:

Ervaringen:

We worden op tijd wakker, en na het ontbijt – we nemen bruine boterhammen, een redelijk zeldzaam soort in de hotels die we hebben gehad – pakken we onze spullen in en checken uit. De I-43 naar Milwaukee is snel gevonden, en de cruise control kan weer aan. De Chevrolet Impala moet een grote motor hebben, met een toerental van ongeveer 1700 bij 65 mijl per uur, zelfs op niet al te steile hellingen. We hoeven niet te tanken, dus we weten niet wat het verbruik is.

Onderweg stoppen we bij de WalMart die we op de heenweg al hadden gezien. Zijn we toch één keer in dit Amerikaanse fenomeen geweest. In de gigantische winkel halen we broodjes voor tussen de middag, tuinhandschoenen met een motiefje als gebruikssouvenir en een extra SD-kaart voor de camera.

In Milwaukee leiden de borden ons direct naar de rental car return op het vliegveld, en we zijn nu niet zo verbaasd meer als in Portland over de snelheid waarmee de auto in ontvangst wordt genomen. We zijn zeer ruim op tijd op het stationnetje bij het vliegveld. Geen probleem, want de zon schijnt lekker en er staan bankjes buiten. Voordat onze Hiawatha Service naar Chicago binnenrolt zien we nog de Empire Builder voorbijstuiven op weg naar Chicago, en een verlate Hiawatha de andere kant op, naar Milwaukee. Onze trein is op tijd, en iets na half vijf zitten we in de Metropolitan Lounge van Union Station, Chicago, met een complimentary coffee en onze laatste koekjes uit Portland.

Als we wat gezeten hebben lopen we naar buiten; om deze tijd, rond half zes, zie je van alle kanten stromen voetgangers aankomen die op Union Station de trein naar huis nemen. Heel anders dan toen we hier rond het middaguur rondkeken, meer dan twee weken geleden. We gaan terug naar binnen; hoewel de trein om 20:00u zal vertrekken kunnen we al om 18:45u inchecken vanwege het diner.

In deze trein is het eten anders geregeld, maar niet beter, dan in de eerdere treinen die we hebben gehad: terwijl daar iemand langskwam om te vragen of en wanneer je wilde lunchen of dineren, wordt hier alleen omgeroepen dat er gegeten kan worden, en dan geldt first come first served. Bij het diner zijn we de eersten omdat we het dichtst bij de diner zitten, dus wij hebben geen probleem, maar de mensen die binnenkomen als alle tafeltjes volzitten wordt gevraagd over een uur terug te komen.

Het valt ons ook al snel op dat we veel ruwer schommelen en bonken dan in de andere treinen. Waarschijnlijk een kwestie van achterstallig onderhoud aan het spoor, want de bonken vallen steeds samen met een overweg of een wissel. Eens zien of we goed kunnen slapen …