In 1978 wilde ik een stereo-installatie aanschaffen met uitstekend geluid, maar minder grote boxen dan de bouwpakket-boxen die ik eerder had gehad. Die produceerden een heel goed geluid maar de afmetingen in de orde van 30×40×70 cm waren een beetje té.
Ik vond toen het alternatief van de MFB-box: door de terugkoppeling van woofer naar ingebouwde basversterker werd een veel betere bas bereikt dan je zou denken bij de verhoudingsgewijs bescheiden afmetingen van 22×29×39 cm. Van de aanschaf van twee stuks 22RH544 heb ik nooit spijt gehad. Een geweldig geluid en bijna onverwoestbaar (één box is ergens rond 1985 een keer van een plank af gedreund twee meter omlaag op een houten vloer; na reparatie van het afgerukte snoer gewoon doorspelen). Helaas is MFB geen blijvertje geweest; eigenlijk onbegrijpelijk als je de geluidskwaliteit van dit systeem vergelijkt met veel grotere dichte kasten of even grote basreflexkasten.
De twee boxen hebben het altijd bewonderenswaardig gedaan, tot de zomer van 2005; toen produceerde een van de boxen geen laag meer. Omdat ik ze eigenlijk niet wilde missen ben ik gaan zoeken naar de fout; de versterkers zijn gemakkelijk van de luidsprekers los te koppelen, dus kon ik ze snel verwisselen om te zien of de fout in de versterker of in de luidspreker zat. Gelukkig was het de versterker, want hoe zou je aan een nieuwe woofer moeten komen?
Omdat ik geen zin had om alle onderdelen van de versterker te vervangen ben ik
toen op internet gaan zoeken naar informatie over de boxen. Het bleek toen dat
er nog een flinke groep MFB-adepten bestaat, met zelfs twee sites:
mfbfreaks.com en
mfbfreaks.nl
Daar waren uitgebreide ervaringen te vinden over soortgelijke reparaties,
dus ik wist ongeveer waar ik zoeken moest.
Uiteindelijk leverde het vervangen van de beruchte elco bij de eindtrap,
de darlingtons in de eindtrap (waarvan er 1 was opgeblazen) en een
opgeblazen weerstand van 1 Ω het gewenste resultaat. Nu nog de bedrading van
de voedingstrafo veranderen voor een netspanning van 240V.
Op het service-schema ziet het gedeelte met de trafo er als volgt uit (klik voor een grotere versie):
De omzetting van 220V naar 240V is blijkbaar te bereiken door punt c (netingang)
te verbinden met punt b in plaats van punt a (aansluitpunt 5 i.p.v. 4 van de trafo).
Op de trafo zelf zitten zes aansluitpunten, met de volgende bedrading
(de letters corresponderen met de aansluitpunten in het schema):
De zwarte rechthoek is de zekering VL411. Met een simpele Ohmmeter gemeten is de "weerstand" 8.9 Ohm
tussen aansluitpunten N en 4, en ongeveer 9.5 tussen N en 5.
Het zou dus voldoende moeten zijn de netingang te verplaatsen van punt 4
naar punt 5.